BioGeoMetries | Therianthropes | Lessness | Sonitus Urbanitatis | The Morphing Aphrodite | Sissyphus | Difficult Journeys | The Portrait of the Artist as a Young Prostitute | Living With Colours | Dancing Landscapes | Fear Is A Man's Best Friend | Afternoon Echoes | Home | Camera Travels | Forest Loops | Still Lives | Pyrkos | The Machine Dream | The Liquid Reality | Cross-country Run | | One Day At The Quietest Sea | 2000 Miles (and thirteen years) | In between | Early Videos | Ars Moriendi
Dancing Landscapes is a video that endeavors to reveal the poetics of everyday life unconstrained by the standard documentary format. A selection of random shots and sounds taken from an area near the artist’s home (a maximum distance of 5km was maintained) for a period of over three years intertwine with the international news headlines of the day they were created. The musical piece, a Chopin nocturne, which gradually binds the disparate shots, was recorded by the artist as a favour to the musician who simply wanted some recordings of her playing, independently of the project. The title is borrowed from complex system theory where a model resembles an unstable mountain range when nothing is constant, and everything is in a flux and interconnected.
The work juggles between the verisimilitude of the medium and the arbitrary manipulations of the artist. The weaving of the images and sounds is unapologetically lyrical yet a sense of objectivity permeates by means of the unpredictability of the shots and the given, time-matched, headlines. Some shots point towards a social realism while others borrow romantic notions of the sublime. The piano piece is another ghost in the machine from another century: romantic composers, especially F. Chopin, embraced the mechanical sound of the instrument, where miraculously the soul of the musician, often in those days both composer and player, revealed itself through wood, pedals, hammers, levers and other machine parts, without direct contact with the human hand.
Το Dancing Landscapes (Τα τοπία που χορεύουν) επιχειρεί να αποκαλύψει την ποιητικότητα της καθημερινότητας χωρίς τους περιορισμούς της φόρμας του ντοκιμαντέρ. Μια επιλογή από εικόνες και ήχους που βιντεογραφήθηκαν απροσχεδίαστα και χωρίς ιδιαίτερη θεματική συνοχή από μια περιοχή γύρω από την κατοικία του καλλιτέχνη για μια περίοδο πάνω από τρία χρόνια, πλέκονται με τις επικεφαλίδες των διεθνών ειδήσεων της ημέρας που δημιουργήθηκαν. Το μουσικό κομμάτι, ένα nocturne του Σοπέν, που σταδιακά βοηθά στο δέσιμο των διαφορετικών πλάνων, ηχογραφήθηκε ανεξάρτητα από το πρότζεκτ, μετά από παράκληση της μουσικού που το ήθελε για δικούς της σκοπούς. Ο τίτλος είναι δανεισμένος από την θεωρία πολύπλοκων συστημάτων όπου σε ένα περιβάλλον που όλα αλλάζουν συνεχώς και δεν υπάρχουν καθόλου σταθερές το μοντέλο προσομοιάζεται με οροσειρές που μετακινούνται συνεχώς. Το έργο ακροβατεί ανάμεσα στην αληθοφάνεια του μέσου και τις αυθαίρετες επιλογές του καλλιτέχνη. Η συρραφή των εικόνων με τους ήχους είναι λυρική και εντούτοις διαπερνάται από μια αίσθηση αντικειμενικότητας λόγω του απρόβλεπτου του θέματος των σκηνών και των δοσμένων εκ των προτέρων επικεφαλίδων. Κάποια πλάνα παραπέμπουν σε ένα κοινωνικό ρεαλισμό ενώ άλλα δανείζονται ρομαντικές αντιλήψεις για το ανυπέρβλητο. Το μουσικό κομμάτι είναι ακόμα ένα φάντασμα μέσα στη μηχανή από ένα άλλο αιώνα: οι ρομαντικοί συνθέτες και ειδικά ο Φ. Σοπέν αγκάλιασαν το μηχανικό ήχο του πιάνου, όπου σαν από θαύμα η ψυχή του μουσικού, συχνά τότε και συνθέτης και εκτελεστής, αποκαλυπτόταν μέσα από σανίδια, πετάλια, σφυριά, μοχλούς και άλλα μηχανικά μέρη, χωρίς μια άμεση επαφή με το ανθρώπινο χέρι.
Music: Nocturne in C sharp Minor by Frederick Chopin, played by Galina Dimova.